Siberian Husky – wilk domowego ogniska 

„Nie każdy, kto marzy o wilku u boku, jest gotów poskromić jego serce.”

Marzenie o psie przypominającym prawdziwego wilka towarzyszy wielu miłośnikom czworonogów. Ustalmy. NIE MA CO SIĘ DZIWIĆ - jest w tym huskym coś dzikiego, nieujarzmionego, a tym samym niezwykle pociągającego. Jasne, przeszywające spojrzenie, gęste futro przypominające polarną pelerynę, majestatyczna pewność siebie w każdym ruchu i ta słynna wilcza niezależność - wszystko to sprawia, że husky przyciąga wzrok jak magnes. To pies, obok którego trudno przejść obojętnie.

Musimy też wziąć z pewnik, że za tą hipnotyzującą urodą nie kryje się potulny kanapowiec. Husky to dusza wędrowca, kompan o silnym charakterze i własnym, mocnym zdaniu. To pies, który potrafi spojrzeć Ci prosto w oczy i... zupełnie zignorować Twoją komendę, jeśli nie uzna jej za wystarczająco interesującą. To jednocześnie lojalny przyjaciel i sprytny uciekinier, który nauczy się otwierać drzwi szybciej, niż zdążysz zbiec po schodowej klatce.

Wiele osób marzy o huskym i niemalże każdy przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji zastanawia się: „czy husky to pies dla mnie?” Jak wygląda codzienność z czworonogiem, który przypomina wilka, ale żyje pod moim dachem? Jakie radości daje wspólne życie i z jakimi wyzwaniami trzeba się zmierzyć? I wreszcie - dlaczego, mimo wszystko, ludzie na całym świecie wciąż zakochują się w tej wymagającej rasie?

Na te pytania odpowiadamy w artykule TATARDOG, który łączy rzetelną wiedzę kynologiczną, doświadczenia właścicieli i pasję do psów z północy. Zapraszamy do lektury - być może to pierwszy krok do Twojej wielkiej przygody z huskym u boku.

Pochodzenie i historia psa rasy siberian husky

No, ale od początku… Husky syberyjski to rasa psów zrodzona z potrzeby przetrwania połączonej z niezwykłą współpracą człowieka z naturą. Jego korzenie sięgają dalekiej Czukotki, mroźnego zakątka północno-wschodniej Syberii, gdzie przez setki lat rozwijała się wyjątkowa relacja między psem a człowiekiem. Tamtejsze plemię Czukczów hodowało psy nie po to, by były ozdobą ich podwórek. W tamtym surowym klimacie psy stanowiły o być albo nie być całej społeczności. Husky miał ciągnąć sanie po śnieżnych pustkowiach, pomagać w polowaniach, strzec dzieci i ogrzewać człowieka w czasie polarnych nocy, śpiąc razem z rodziną pod jednym poszyciem. Brzmi naprawdę rodzinnie prawda?

Wyobraźcie sobie pejzaż bezkresnej, mroźnej tundry, gdzie temperatura spada poniżej - 40°C! Lodowaty wiatr wieje z taką siłą, że swobodnie przesuwa dorosłego mężczyznę, a jedynym środkiem transportu są sanie zaprzęgowe. W tych trudnych warunkach klimatycznych i z ograniczonym dostępem do żywności, ukształtował się pies wytrzymały, lekki, a zarazem silny, który potrafił przebyć dziesiątki kilometrów dziennie. Co więcej - był przy tym łagodny i zżyty z ludźmi. Czukcze nie tolerowali agresji, a husky miał być członkiem rodziny, a nie zagrożeniem.

Rasa psów husky pozostawała przez wieki zamknięta na odizolowanej Syberii, aż do początku XX wieku, kiedy to psy te trafiły na Alaskę - wraz z rosyjskimi handlarzami futer i fanami wyścigów psich zaprzęgów. Na Alasce szybko zyskały uznanie dzięki swoim niesamowitym sprawnościom. Husky były zdecydowanie szybsze, bardziej wytrzymałe i lżejsze niż lokalne rasy zaprzęgowe. Ich moment chwały przyszedł w 1925 roku, podczas legendarnej „Sztafety Miłosierdzia” do miasta Nome, zagrożonego epidemią błonicy. W ciągu sześciu dni zaprzęgi bohaterskich psów pokonały ponad 1000 kilometrów w niewyobrażalnie ekstremalnych warunkach i dostarczyły lekarstwo, które uratowało setki istnień. Ostatni etap tej wyprawy poprowadził husky o imieniu Balto - pies, który do dziś jest symbolem niezłomności i oddania. Jego pomnik w nowojorskim Central Parku nosi inskrypcję: "Nieśmiertelny duch psiej lojalności". Dla najbardziej zainteresowanych ciekawostka - największą część trasy pokonał inny husky - Togo, który często uznawany jest przez znawców rasy za prawdziwego bohatera tej misji. Po tym wydarzeniu husky zdobył serca Amerykanów - najpierw jako pies użytkowy, później jako niezwykły towarzysz życia. W latach 50. XX wieku rasa zaczęła pojawiać się w Europie, a w Polsce pierwszy husky został zarejestrowany dopiero w 1983 roku. Od tamtej pory jego popularność rosła, zwłaszcza w środowisku miłośników sportów zaprzęgowych i psów pierwotnych.

Dziś husky to już nie tylko pies pociągowy z odległej krainy lodu. To pełnoprawny członek wielu rodzin na całym świecie – piękna droga od arktycznych bezdroży po cieplutkie kanapy w domach i  mieszkania. Jednak nie zapominajmy, że ich dziedzictwo wciąż żyje w każdym z nich - kiedy ciągnie na smyczy z energią przodków albo zawodzi do księżyca, jakby niósł w sobie echo tundry. Husky to nie tylko rasa - to historia opowiadana wolą życia na własnych zasadach.

Charakter i temperament psa – co warto wiedzieć

Gdyby husky był postacią z książki, byłby kimś w rodzaju Jacka Londona na czterech łapach - bohaterem dzikiej przygody, romantykiem wolnych przestrzeni. Północny wędrowiec o lojalnym sercu i silnym charakterze. Niezależny, bystry i zawsze gotów zaskoczyć - Indiana Jones wśród psiaków.

Ustalmy: husky to nie jest pies, który żyje po to, by zadowolić człowieka. To pies, który żyje obok Ciebie. Bardziej współpracownik, niż podwładny. Przyjazny, ale nie uległy. Kocha ludzi, jest ciekawski, radosny, ale ma w sobie przeogromną iskierkę (albo i Supernową) wolności, która sprawia, że każde "siad" musi mieć dla niego sens. Musicie też pamiętać, że husky nie szczeka - husky wyje. Zamiast alarmującego „hau”, wydaje z siebie dźwięki rodem z lasów Alaski – śpiewa, gaworzy, jęczy, zawodzi. W internecie zyskał już miano „gadającego psa” i rzeczywiście: potrafi komentować Twoje poranne spóźnienie albo protestować, gdy odmówisz mu spaceru. Jego mowa bywa niezwykle komiczna, ale to też forma bliskości – husky komunikuje się z ludźmi bardzo intensywnie i ekspresyjnie.

Jeśli mielibyśmy zdefiniować rasę w jednej frazie, to powiedzielibyśmy: inteligencja z domieszką buntu. Uczy się szybko, ale myśli jeszcze szybciej. Komenda? Tak rozumiem, ale… po co? W sumie O.K., ale tylko jaki ma to dla mnie sens… Trzeba przyznać, że husky to pies z pełną osobowością. Jeśli nie masz dystansu do siebie, możesz odebrać jego zachowanie jako nieposłuszeństwo. Ale on po prostu ma własne zdanie.

Z pewnością jest to rasa psów, które przywiązują się do ludzi całym serduchem. Kochają dzieci, przytulają się do nich z zaskakującą czułością. Potrafią położyć łapę na Twoim kolanie, patrzeć tymi swoimi dwukolorowymi oczami, prosto w twarz i… Chwila nieuwagi, niedomknięta furtka albo zapach przygody – i już go nie ma. Husky to mistrz ucieczek. Istny Houdini wśród psów, specjalista od kopania tuneli, ucieczek z więzień i wspinania się po ogrodzeniach. Chcesz haskiego? Musisz wiedzieć, że mają we krwi naturalną potrzebę odkrywania świata.

Te psy nie tylko wyglądają, jak wilki, ale również jak wilki są zwierzętami stadnymi - potrzebują obecności, interakcji, dotyku. Pozostawiony sam na zbyt długo zaczyna się nudzić, a nuda u husky'ego to przepis na katastrofę: wycie, demolowanie poduszek, „przemeblowanie” salonu albo – znowu „Prison Break”– próba ucieczki.

No, ale właśnie dlatego życie z husky to nieustanna przygoda i nauka kompromisów. Z jednej strony to pies, który potrafi dać ogrom miłości, lojalności i radości. Z drugiej stworzenie wymagające zrozumienia, cierpliwości i poczucia humoru. Bo kiedy patrzysz, jak z dumą niesie skradziony kapelusz lub gada z Tobą na cały regulator - nie da się go nie pokochać. Choćby i przez zaciśnięte zęby.

Czy siberian husky to pies dla każdego? 

Krótka odpowiedź? Nie.

Dłuższa? Nie – ale to wcale nie musi być wada.

Husky to rasa dla ludzi, którzy kochają wyzwania, nie boją się zmęczyć i mają w sobie nieco cierpliwości oraz poczucia humoru. To nie jest pies z katalogu pt. „łatwy w obsłudze i sam się wychowa”. To raczej typ psiego towarzysza z hasłem przewodnim: „Nie obiecuję, że będzie łatwo - ale będzie warto.” To pies dla tych, którzy szukają współtowarzysza do życia, a nie futrzanej maskotki do tulenia. Husky to dobry wybór dla ludzi aktywnych, którzy rozumieją, że spacer to nie kółko dookoła bloku, tylko okazja do eksploracji, biegu, tropienia i wspólnej przygody. Husky to pies, który potrzebuje bodźców, czasu i człowieka obok, nie tylko miski i legowiska.

Wychowanie i szkolenie siberian husky – wyzwania i porady 

Wychowanie haskiego to jak układanie kostki Rubika: niby zasady są proste, ale potrzeba cierpliwości, strategii i odrobiny pokory. To nie pies, który uczy się „bo tak trzeba”. On uczy się, bo widzi w tym sens - albo przynajmniej smaczek. Musicie wiedzieć, że husky to pies, który zadaje pytania, zanim wykona polecenie. Czy warto? Czy się opłaca? Czy to na pewno coś, co muszę zrobić teraz? Ten rodzaj niezależności nie oznacza braku inteligencji – wręcz przeciwnie. Husky to pies sprytny, logiczny i bacznie obserwujący. Ale z pewnością nie podąża ślepo za liderem - raczej potrzebuje lidera, który potrafi zainspirować, a nie totalnie go zdominować.

Wyzwania w wychowaniu husky

Silna potrzeba eksploracji - husky to nie pies do niedzielnego spacerowania po osiedlu – wokół bloku i do domu. On musi biegać, węszyć, zdobywać teren. Ruch to dla niego nie luksus, tylko biologiczna konieczność. Coś jak dla nas sen czy oddychanie. Bez ruchu te psy stają się sfrustrowane, głośne i (co najgorsze) kreatywne w destrukcji. Minimum godzina aktywności dziennie to podstawa – a najlepiej: canicross, rower, dogtrekking, las, pola, natura. Husky kocha być w drodze i dosłownie czuć wiatr we włosach.

Słaba motywacja do posłuszeństwa - jeśli mieliście do czynienia z labradorem czy owczarkiem niemieckim, to możecie się odrobinę zdziwić. Komenda „siad” to dla husky propozycja, nie rozkaz. Jeśli nie widzi w tym sensu, po prostu nie usiądzie. To pies, który wymaga kreatywnego podejścia - szkolenie musi być urozmaicone, dynamiczne i pełne interakcji. Monotonia go nudzi. A znudzony husky zaczyna zajmować się czymś ciekawszym (np. rozpracowaniem mechanizmu drzwi balkonowych).

Ucieczki - sport narodowy rasy husky - niektóre psy siedzą grzecznie w ogrodzie. Husky? Kopie, skacze, przeciska się, testuje każdą możliwą szczelinę. Ogrodzenie półtorej metra? To rozgrzewka. Znasz pojęcie „siberian hole”? To nie mit. To rzeczywistość wielu właścicieli. Dlatego teren musi być zabezpieczony jak Fort Knox, a spacery? Na smyczy lub długiej lince. W lesie, przy zwierzynie absolutnie nie spuszczać luzem bez solidnego przywołania (dla dobra zwierzyny!)

Rekomendacje TATAR DOG - długie smycze dla dużego i silnego psa z blokadą zapięcia: https://tatardog.pl/smycz-dla-psa/smycz-dla-duzego-psa

Rekomendacje TATAR DOG - szelki GUARD dla dużego i silnego psa z rączką: https://tatardog.pl/szelki-guard-dla-duzego-psa

Husky syberyjski a dzieci, inne zwierzęta i mieszkanie

Husky zazwyczaj dobrze dogaduje się z dziećmi – jest łagodny, cierpliwy i skory do zabawy, ale potrzebuje przestrzeni i wzajemnego szacunku. Dziecko powinno znać i szanować zasady interakcji z psem i rozumieć, że husky nie jest pluszakiem z nieruchomymi, czarnymi, szklanymi ślepiami. Z kolei w relacjach z innymi zwierzętami wiele zależy od socjalizacji. Husky potrafi zaprzyjaźnić się z kotem czy innym psem, ale jego instynkt pogoni bywa silny - potrafi gonić wszystko, co się rusza, od bociana po rowerzystę.

Mimo że husky kojarzy się z dużym ogrodem i zaprzęgiem, może żyć nawet w mieszkaniu - o ile zapewnisz mu codzienną dawkę ruchu i zajęcia. To pies, który bardziej niż przestrzeni potrzebuje Twojej obecności, konsekwencji i czasu. Ogród bywa wygodny, ale nie zastąpi wspólnych aktywności - a szczęśliwy husky to przede wszystkim wybiegany, zaopiekowany i zaangażowany husky.

Czy te oczy mogą kłamać?

I na sam (prawie) koniec – ciekawostka dotycząca tych hipnotyzujących oczu u haskich. Te różnokolorowe oczy u husky syberyjskich, czyli heterochromia, mają swoje źródło przede wszystkim w genetyce, ale nie w jakiś testach i próbach modyfikacji genetycznych – to po prostu cecha zapisana w ich DNA, która wpływa na ilość melaniny (barwnika) w tęczówkach. Geny odpowiedzialne za kolor oczu u tej rasy mogą sprawić, że jedno oko będzie miało więcej melaniny (np. oko brązowe), a drugie mniej (np. ślepię niebieskie). To właśnie ten brak równowagi w rozkładzie barwnika prowadzi do powstawania różnych kolorów oczu. Tak więc heterochromia u husky to nie efekt laboratoryjnych eksperymentów i próby zawładnięcia światem przez te piękne oczęta, a po prostu zbiór naturalnych różnic genetycznych, które stały się jedną z najbardziej charakterystycznych i lubianych cech tej rasy. 

Podsumowanie – lojalny, jak wilk

Podsumujmy! Husky to pies, który wygląda, jakby urwał się prosto z syberyjskiego krajobrazu – dziki jak nieokiełznana tundra, piękny jak zorza polarna i surowy niczym zimowy wiatr hulający po bezkresnych przestrzeniach. Gdyby Chełmoński nie malował koni tylko psy, to na 92% były by to psy rasy Husky Syberyjski. Pies ten ma w sobie coś z wilka, coś z marzyciela i coś z niepokornego ducha wolności. To nie jest pies dla każdego - i właśnie dlatego dla niektórych będzie wszystkim.

Nieprzewidywalny? Oj, zdecydowanie, jak 6ka w Totolotka. Uparty? Bez dwóch zdań. Potrafi wyprowadzić z równowagi jak mało kto, ale też rozczulić spojrzeniem. Husky nie przychodzi na zawołanie, bo musi chcieć. Nie słucha ślepo, bo woli myśleć sam. Ale kiedy już zrozumiesz ten język międzygatunkowej przyjaźni, kiedy pokochasz go nie za wygląd, ale za charakter – nieodgadniony, ale prawdziwy – You Win! Wygrałeś!

Z Husky'm nie budujesz posłuszeństwa – budujesz zaufanie. Nie będzie idealnym pupilem. Nie będzie łatwy. Ale będzie kimś więcej – towarzyszem Twoich codziennych rytuałów i przypomnieniem, że prawdziwa więź to nie obroża i smycz, lecz serce i czas. 

Chcesz lepiej zrozumieć rasę psa husky syberyjski?

Poznaj „Sztukę zrozumienia” – praktyczny pakiet poradników dla opiekunów psów pierwotnych (i nie tylko)!
Dowiesz się, jak czytać psie potrzeby, emocje i zachowania, skąd wynikają problemy behawioralne oraz jak zbudować prawdziwą relację.

Sprawdź nasz wyjątkowy pakiet: https://tatardog.pl/sztukazrozumienia

 Z kodem: TATARBLOG wszystkie produkty w naszym sklepie możesz zakupić -10% taniej!